Яке аз ривоятҳо мегӯяд, ки гарданбандро артиши империяи Рум барои мақсадҳои амалӣ, аз қабили муҳофизат аз сармо ва чанг истифода мебурд.Ваќте ки лашкар ба љанг ба љанг рафтанд, рўймоли монанди рўймоли абрешимї ба гардани зан барои шавњар ва рафиќ барои рафиќ овехта мешуд, ки дар љанг барои бастан ва боздоштани хунравї истифода мешуд.Баъдтар руймолхои рангоранг барои фарк кардани сарбозон ва ротахо истифода мешуданд ва ба як зарурати либоси касби табдил ёфтанд.

Назарияи ороиши галстук бар ин назар аст, ки пайдоиши галстук ифодаи эҳсоси зебоии инсон аст.Дар миёнаи асри 17 подразделе-нияи савораи хорватии армияи Франция бо галаба ба Париж баргашт.Онҳо дар тан либосҳои пурқувват доштанд, дар гиребонашон рӯймол баста буданд, рангҳои гуногун доштанд, ки онҳоро хеле зебо ва шоистаи савор мегардонд.Бархе аз дугонаҳои мӯди Париж чунон шавқманд буданд, ки аз паи онҳо рафтанд ва ба гиребонашон рӯймол бастаанд.Рузи дигар вазир бо руймоли сафед дар гардан ва галстуки зебое дар пеш ба суд омад.Шоҳ Людовик XIV чунон мутаассир шуд, ки галстукро рамзи ашроф эълон кард ва ба тамоми табақаҳои боло фармон дод, ки ҳамин тавр либос бипӯшанд.

Хулоса, дар бораи пайдоиши галстук назарияҳои зиёде вуҷуд доранд, ки ҳар яки онҳо аз нуқтаи назари худ оқилонаанд ва ҳамдигарро бовар кунондан душвор аст.Аммо як чиз равшан аст: галстук дар Аврупо пайдо шудааст.Галстук махсули тараккиёти моддию мадании чамъияти башарй то дарачае, махсули (имконияте) аст, ки ба инкишофи он дар зери таъсири пўшанда ва мушоњида мерасад.Маркс гуфта буд: «Пешрафти чамъият аз паи зебой аст».Дар ҳаёти воқеӣ инсонҳо барои зебу зинат ёфтан ва зеботар кардани худ майли оро додани худро бо ашёи табиӣ ва ё сунъӣ доранд ва пайдоиши галстук ин нуктаро пурра нишон медиҳад.